En çok yara açan hemde en derinden kimlerdir? Kalbine dönüp baktığınızda en çok hasarı kim bırakmıştır yada bırakabilir? En çok sevdiklerimiz diye bir cevap duydum içimden.
Yada biz en çok kimi üzebiliriz. Canını acıtabiliriz bizi en çok sevenleri. Daha dünyaya geldiğimiz gün başlar en çok sevdiğimize verdiğimiz acı yada en çok bizi sevene yaşattığımız acı. Bu acı sonrasında güzel duygularda yaşanır elbette ama dogum sancısının acısı hiç birşeye benzetemem der benim buyuk annemJ. Hayal kurarsınız ve o hayalleriniz okadar buyuktur ki aslında o hayalleriniz bir başkasına küçük anlamsız gelir. Bir bakmışsınız ki onun hayatındaki mananızı yitirmişsinizdir ki artık sizin beraber kurdugunuz hayal sadece sizin hayaliniz olmuştur. O yüzdendir ki kurduğunuz o hayal içinde en çok hayal kırıklığını siz yaşarsınız. İnsan sevdiklerine en çok toleransı tanır. Dersiniz ki ben çok seviyorum çocukluk kardeşimi kaç defa üzsede sizi affederdiniz onu. Birgün bakmışsınızki artık onu affetmeye yüzünüz bile kalmamış. Bir zaman sonra kendiniz affedemezsiniz onu affettiğiniz günler için. ya da dostum sandığınız kişi . aslında dostluğun anlamını dahi bilmediğini. aslında hayatın nekadar ekmek okadar köfte olduğunu öğrenirsiniz. Siz bir verirsiniz o bir alır hepsi birbirini götürürken ortada sıfır kalır.
En çok sevgilinize fedakarlık yaparsınız. Hiç karşılık beklemeden ya da bir gün fedarkarlığın ne olduğunu unutacağını bilmeden. Karşınıza çıkacakları düşünmeden en çok yara alacağınız günü düşünmeden kendinizi adarsınız ona. Niye en çok sevdiklerim yaraladı diye düşünürsünüz? Suçu kimde ararsınız ? yok yok siz okadar seversiniz ki sevdiklerinizi, yine kendinizi suçlarsınız. Oysa hayatta sizden onemli ne varki? Sizin kendinizi sevdiğinizi kadar kim sevebilir sizi? Hayatta kendimiz hariç herkesi sevmeye çalışır dururuz. Kendimiz hariç herşeye odaklanırız. Ta ki acıyı içimizde hissettğimiz zaman anlarız. Çünkü acı nerdeyse merkez oradadır . sonunda acıyı bi çekeriz kendimizin değerini acı çekince anlarız. Aslında bugün hayallerden bahsetmek isterdim. Gerçekleşmesini istediğimiz hayaller. Yada gerçekleştiremediğimiz hayallerimizden. Yazı yazmanında ne güzel kısmıda bu yazı bizi sürükler. İlk başta yazacagınız şey sizin elinizdeyken birden akar gider avuçlarınızdan. Şimdide olduğu gibi. Bir sonraki yazımın konusu ise şimdiden belli oldu.Gerçekleştiremediğimiz hayallerimiz. Yada gerçekleşmesini istediğimiz hayaller:)
Yada biz en çok kimi üzebiliriz. Canını acıtabiliriz bizi en çok sevenleri. Daha dünyaya geldiğimiz gün başlar en çok sevdiğimize verdiğimiz acı yada en çok bizi sevene yaşattığımız acı. Bu acı sonrasında güzel duygularda yaşanır elbette ama dogum sancısının acısı hiç birşeye benzetemem der benim buyuk annemJ. Hayal kurarsınız ve o hayalleriniz okadar buyuktur ki aslında o hayalleriniz bir başkasına küçük anlamsız gelir. Bir bakmışsınız ki onun hayatındaki mananızı yitirmişsinizdir ki artık sizin beraber kurdugunuz hayal sadece sizin hayaliniz olmuştur. O yüzdendir ki kurduğunuz o hayal içinde en çok hayal kırıklığını siz yaşarsınız. İnsan sevdiklerine en çok toleransı tanır. Dersiniz ki ben çok seviyorum çocukluk kardeşimi kaç defa üzsede sizi affederdiniz onu. Birgün bakmışsınızki artık onu affetmeye yüzünüz bile kalmamış. Bir zaman sonra kendiniz affedemezsiniz onu affettiğiniz günler için. ya da dostum sandığınız kişi . aslında dostluğun anlamını dahi bilmediğini. aslında hayatın nekadar ekmek okadar köfte olduğunu öğrenirsiniz. Siz bir verirsiniz o bir alır hepsi birbirini götürürken ortada sıfır kalır.
En çok sevgilinize fedakarlık yaparsınız. Hiç karşılık beklemeden ya da bir gün fedarkarlığın ne olduğunu unutacağını bilmeden. Karşınıza çıkacakları düşünmeden en çok yara alacağınız günü düşünmeden kendinizi adarsınız ona. Niye en çok sevdiklerim yaraladı diye düşünürsünüz? Suçu kimde ararsınız ? yok yok siz okadar seversiniz ki sevdiklerinizi, yine kendinizi suçlarsınız. Oysa hayatta sizden onemli ne varki? Sizin kendinizi sevdiğinizi kadar kim sevebilir sizi? Hayatta kendimiz hariç herkesi sevmeye çalışır dururuz. Kendimiz hariç herşeye odaklanırız. Ta ki acıyı içimizde hissettğimiz zaman anlarız. Çünkü acı nerdeyse merkez oradadır . sonunda acıyı bi çekeriz kendimizin değerini acı çekince anlarız. Aslında bugün hayallerden bahsetmek isterdim. Gerçekleşmesini istediğimiz hayaller. Yada gerçekleştiremediğimiz hayallerimizden. Yazı yazmanında ne güzel kısmıda bu yazı bizi sürükler. İlk başta yazacagınız şey sizin elinizdeyken birden akar gider avuçlarınızdan. Şimdide olduğu gibi. Bir sonraki yazımın konusu ise şimdiden belli oldu.Gerçekleştiremediğimiz hayallerimiz. Yada gerçekleşmesini istediğimiz hayaller:)
DİCLE
1 yorum:
derinlere dokunan bi yazı yazmıssın..
eline sağlık:)
Yorum Gönder