Hakkımda

27 Kasım 2011 Pazar

hayat herşeyi anlamaktan vazgeçtiğiniz zaman anlaşılır mı?

  Herkes için özel olmak istediğim zamanlar vardı. Hani bazı insanlar vardır, başkaları için gelirler dünyaya. Sırf etrafındakilere faydalı olmak isterler. Başkaların hayatlarında özel olarak kabul edilmek istenirler. Meslekleri,işleri,evlilik hayatı, hayat çizgisi bu yol üzerindedir. Aslında biz biliriz ki ne yaparsak yapalım kimse için tam anlamıyla özel olamayız. Her gün ayrı bir özellik yapsak gün gelir tek kalemde hepsi silinir gider.   Artılarımız vardır elbette ama eksilerin hiç olmaması gerektiği sanki eksileri yapmaya hakkımız yokmuş gibi   yokmuş gibi yaşarız hayatı.
  Hayatı anlamaktan vazgeçmek, insanları anlamaktan vazgeçmek. Kimsenin seni anlamasını beklememek. Heyşey bir yana kendini tanımak ya da kendini mi anlatmaya çalışmak.  
Herkes hayatta bir şeylerden vazgeçiyor. Ya kendinden ya da sevdiklerinden, en büyük alışkanlıklarından. Takılıp kalıyoruz bizde hayata dair herşeye.  İnsan ne anlatmaya çalışırsa çalışsın kendinden vazgeçmedikçe Hayat hep peşinde oluyor ve ondan asla vazgeçmiyor. Hep koşuyor,koşuyor ve hayatla birlikte  koşuştuyoruz. Unutuyoruz hep önemli ne var sa, özel ne varsa. Kenarda bırakıyoruz. dertlerle varolup mutlulukları anın yoğunluğunda kaybediyoruz.
Eski yıl geçip giderken dönüp arkanıza baktığınızda sevdiklerinizin olduğu güzel günleriniz olsun derken, nil karaibrahimgilin yazısından  ek yaparak yazımı bitiriyorum.Dostlarım dost kalsın. Onlarsız ben azalırım. Tek bile olmam. Onlarla tekim. Düşünce dolu, tolerans dolu, müzik dolu, kahkaha dolu sofralarda buluşsun kadehlerimiz. ıçimde hep şu his olsun: Her şey gitse, hepsi bitse, onlar var.

SEVGİLER DİCLE