Hakkımda

11 Aralık 2012 Salı

İnsan eskilere özlem duyar. kimileri özlem duyduğunda geleceğe döner bakar. Eski defterleri kapatır. Kimileri eskilerle yaşar onları anar ve onlarla mutlu olur. Siz hangisiyle mutlu olanlardansınız bilmem ama ben arada eskilere dönenlerdenim. Belkide şuan geldiğim yeri anlayabilmem için ara sıra eski defterleri açıp karıştırmam lazım.  Eskiden neyi çok iyi yaptığımı düşünmem lazım. Eskiden nelerden hoşlandığımı bilmem lazım. Bazen ben ben olmaktan çıkıp başka birşey oluyorum. Bazen ben kendimi bile bilemiyorum. Ondandır ki bu akşam aslında eski ne yaşadıysam bakmak için buraya dokunmak istedim.  Uzun zamandır uğramadığım köşelere dokunur oldum. Ben bazı günlerimi özler... bazı günlerimide  ne salakmışım niye bukadar üzülmüşüm der oldum. Artık daha acımasız daha bir köşeye sıkışık hissediyorum. Bazen ben böyle hayal etmemiş böyle düşünmemiştim diyorum. Bazen ya böyle olmasaydı ben nolurdum diyorum. Herşey nerde başladı diye düşünüyorum. Birde bakıyorum başa dönmüşüm. Sizi bilmem ama ben kışın ve özlemin etkisiyle neler düşünüyorum. Özlem ve sevgiyle bir yazı yazmaya karar verdim. İçinde sadece ailemin olduğu bir yazı olmalı diye düşündüm. Evde iki küçük çocuk sesi olmalı dedim. Onların arkasından dağıtmayın diyen birde anne. Eve geldiğinde yorgun hissetmeyen bir baba olmalı diye düşündüm. Ben yazımda çocukluğumdan kalma sıcak bir anı yazmak istedim. Dönüp yazmak istedim... ama hepimiz ayrı yerdeyiz onu farkettim. Ama biliyorum içimizde birbirimizle dolu sevgimiz var. canım kardeşim bu yazım sana hediyem olsun. seni çok özledim.