Hakkımda

6 Mayıs 2010 Perşembe

pencereden dışarı baktım, yıldız göremedim, AMA GÖRMEYİ HAYAL ETTİM.


Bir mucize bekler insan hayattan bazen…
Mucizeyi bekleyenlere şaşarlar mucizelere inanmayanlar. Sadece beklerken o mucizenin gelme zamanı uzun sürer. Uzun sürmesi geldiğinde lezzetine doyalım diye. Hemen gerçekleşse ne zevki kalır ama değil mi?
Küçükken arabayla bir yere gittiğimde gökyüzündeki yıldızları hep izlerdim. İzlerdim ve en parlak yıldızı seçerdim. En uzak ve en parlak olanı… Araba gittikçe oda benimle gittiğim yere gelirdi. Bazen dokunmak isterdim, büyüdükçe yıldızlara bakmayı unuttu. Yıldızlarla konuşmak hatta kalabalık şehirlerde yıldızları görmek imkânsızlaştı. Yerine kendi hayallerimizin en parlak olanı ulaşılamayanı kaldı. Bir şeyler kaldı çocukluğumuzdan bize armağan, bize bizi anlatan ama nedense insan kendini büyüklüğün gücüne kaptırmıştır ki küçük bir çocuk iken sahip olduğu bütün çakıl taşlarını fırlatır bir anda hızlı akan nehire, bütün hayatı boyunca çabalar o taşlarını aramaya. Bazen yanlış taşlar koysa da cebine aslına en başa döner. Büyüdükçe çocuk olmak ister. Pencereden dışarı baktığımda bir tek yıldız göremedim. Ama görmeyi hayal ettim tıpkı masum çocuk yüreği gibi . Ya siz?

2 yorum:

MKBL dedi ki...

Canımm senin yazılarını okumayı çok özlemiştim.Epeydir takip edemedim.Şimdi yine aldım yazına çok güzel yazmışsın.İyi ki varsın.Sevgiler,Saygılar

Adsız dedi ki...

yaaa bende yorumlarını özlemişim yorumunu görünce nasıl mutlu oldum bilemessin. sende iyki varsın. ayrıca şuan yüzümdeki gülümsemeyi görmeni isterdim:) agzım kulaklarında (dicle)