dostuma....

Dostun muhabbetine doyulur mu hı? Uzakta da olsan yakındada doyamazsın işte. Aslında onunla sürekli berabersinde doymamışsındır. Sana ne zamandır bu yazıyı yazmak istiyordum. Ama bir dosta onu anlatmak ne zor bunu bilemezsin. Ama bu sabah gözlerine bakarken ve konuştuğumuz konularla ve bitmeyen bitmek tükenmek bilmeyen o doyumsuz doyulamayan dost sohbetlerin için teşekkür etmek istedim. Hani ortak heyecanlarımız, ortak mutluluklarımız, üzüntülerimiz, ortak kaybettiklerimiz ya da kazandıklarımız adına işte öyle kısa minik ama içi anlam dolu.

Hani siz ağlarken bir anda yetişen nerde olursanız olun. İçine mi doğmuştur ne sizi birden arar. Ve bir kese dolası haribo ve çikolatalarla kapının önüne dikili verir. Bir ağlarınız onunla bir on dakika sonra gülme krizlerine girersiniz. Sevginin en patolojik boyutunu yaşarsınız. Birine dostum diyebilmeniz için çok sınanmanız gerekir .. Birbirinize hatalar yapmanız ama sonra onu affedecek kadar sevmeniz gerekiyor. Uzun zaman göremediğinizde onu tekrar gördüğünüzde tıpkı bıraktığınız yerden devam etmek gerekiyor. Aklınıza o gel dimi heyecanlanırsınız. Ya da uzaksanız birbirinizden gün içinde bir şey olduğu zaman mutlaka onu arama hissiniz olması gerekiyor çünkü o yüreğinizin en değerli köşesinde bir yerde.

Çünkü o omuza başınız konulduğu zaman bilirsiniz ki siz güvenin en kıymetli yerinde. Ve en saçma zamanınızda bile onunla herşey kıymete dönüyorsa. Sıkı sarılın dostunuza. Ama gerçek dosta. Yalandan dostunum diyenlere değil. Bu yazı sanaydı yaşam pınarı. Gerçek dostluğuna ve sıcaklığına. Can yücelin bir sözü var dostla vardır ırmaklar gibidir ben DOSTUM VARDIR PINAR GİBİDİRE ÇEVİRİYORUM. Dostluk ancak ve ancak engeller ve sınamaların karşısında kendini yok etmemesiyle ölçülür. Yeterince sınanan ve aştığımız engeller adına iyki varsın