Hakkımda

6 Ocak 2010 Çarşamba



En iyi meslek hangisi?
Bugün bir yazı okudum. hani aileler daha doğmadan der ya çocuğum büyünce doktor olsun yok yok hanım mühendis olsun. hani çocuğa sorulmaz bile eline yetenekleri vardı çocuğun harika resim yapıyordu aile matematik zayıf diye gebertir dayaktan.

Şu meşhur ülke olan amerika bir araştırma yapmış . bu yılın en iyi ve en kötü mesleklerini belirlemiş. Yazıda diyorki geçen yıl ekonomik kriz sebebiyle işten çıkarılma çok oldu ve böyle bir ortamda iş bulmak hayal diyordu. Ve 200 iş kolu üzerinde bir araştırma yapınca ortaya en iyi ve en kötü meslekler çıkıyorve üzgünüm ki hayllerimizi süsleyen meslekler ortaya çıkmadığı görülüyor. ‘2010'un yapılabilecek en iyi mesleği "sigorta uzmanlığı’ en iyi ikinci meslek yazılım mühendisliği,sistem analizi, biyolog,istatistikçilik, muhasebecilik, dişçilerde hijyen uzmanlığı diye devam ediyor liste. En kötü meslekler ise, kaynakçılık, demir ustaları,inşaat işçiliği,taksicilik yani beden işçileri. Sabah erken saatinde uyanıp, günde en az 13 saatten aşağı çalışmayan kişiler. Hayatın bütün zor şartlarını gögüsleyen kişiler.
Birde listede bizim mesleğe baktim ııı cık listeye girememiş bile psikolog, türkiyede yasası olmayan meslek, ben psikologum diyince o ilac yazabiliyor mu? Yada sen deli doktor’u musun? Yaa seninde işin ne zor onun bunun derdini dinliyorsun diye hertürlü maruz kalan meslek grubu.
Hani okurken bir sürü hayalleriniz oluyor. Sanki mezun olunca herşeyi siz düzeltecekmişsiniz gibi düşünüyorsunuz. Ama hayat daha okulun kapısından çıktığınız ilk anda şak diye uyandırıyor sizi o pembe idealist düşüncelerinizden. Aslında sizin mesleğinize verdiğiniz degeri kimsenin vermediğini aslında kimsenin umrunda bile olmadığını , gözleriniz yaşlı işyerlerinden ayrıldığınız iş görüşmelerinden bıkkınlıklarınızdan, sıyrılıp hayata dönüp bakarak ama ben para istemiyorum ki. Sadece mesleğimi istiyorum diyorsunuz. Aslında arağınız şeyin istediğiniz şey olmadığını düşündüğünüz hiç oluyor mu? Benim oluyor. Kararsızlıklarımda oluyor elbet ee bittabi pişmanlıklar. Hani kararlı ben bunu istiyorum diyen insanlara nasılda özeniyorum. Ben hem psikolog olmak istiyorum, hem yazar hem, arastırmacı. Yani ne istediğimi bilmiyor mu oluyorum ben şimdi. Peki isteklerimiz hiç bitmek bilir mi? Bence yaşadığımız müddetçe biz insanlar sadece isteriz. Hayat bize bazen sunmasada isteklerimizi yerine istemediklerimizi sunsa da ve biz gene isteriz isteriz kardeşim:)

Hiç yorum yok: