sadece bize iyi gelenlere... (mesala bir kaleme veya güzel bir kahveye)

Uzun zamandır bloğumu ihmal etmek zorunda kalıyorum aşırı yoğunluk nedeniyle. Aslında bu bloğu açarken söz verdim kendime ne olursa olsun bloğumu ihmal etmeyeceğim diye. En son yazdığımdan bu yana her seferinde bir fırsatım olsa da bloğuma yazı yazsam. Diye sürekli kendi kendimi bu düşüncelerden alamadım. Ve yazı yazmak…
Kendimi ne zaman huzursuz hissettiğim zaman kendimi yazı yazarken bulurdum. Yazdıkça içimdeki bazı yarımları tamamlar, kimi zamanda olmak istediğim ama olamadığım hayatın bir kısmına ulaşırdım. Bazen en mutlu anlarımda bundan 30 yıl sonra yaşlı bir kadın olduğum zaman o anki duygularım o anıyı yaşadığımda nasılmış diye bir harita bırakırım kendimi yazı yazarak. Yazı yazmak için birçok sebebim varken bazen sebep bulamazsam bunu ben yaratırım. Ve her sabah uyanıp yeni rutin bir güne başlarken bazılarımız için hayatın tadı tuzu kaçmış bazılarımız için hayat her gün yaşamak için yeni bir sebep çıkarır. Bugün sadece sizi iyi yapan şeyleri düşünün. Bazılarımız şiir yazarken mutlu olur, bazılarımız şarkı söyler, bazılarımız sadece insanları izler, bazılarımız ise mutluluk sebebini arar durur. Bazıları okumaktan mutlu olur, mutluluk için sadece anlar vardır. Birde onu kalıcı yapan bizler…. Ve hayat acı yönüyle de bize hayatta olduğumuzu hissettirecek kadar güzeldir. İyi haftalar.