Hakkımda

16 Mart 2010 Salı

ÇOCUKLAR BÜYÜMEK İÇİN ÇIRPINIR, BİZ BÜYÜDÜKÇE ÇIRPINIRIZ...



Bugün okul’un camından dışarı bakarken bahçede oyun oynayan koşan çocukları izlerken onların yaşında olmak istedim. Bende onların yaşındayken dünya’da her şeyin bu kadar kolay ve iyi olduğunu düşünürdüm. Sorunların sadece derslerim olduğunu ya da bir arkadaş kavgası ya da hani bilirsiniz ergenlikteki platonik aşklardan ama kendime çektirdiğim o acıları aslında gerçek acının yanında bal gibi tatlı olduğunu insan büyüyünce anlıyor. Yavuz Bingöl’ün bir şarkısında çocuklar büyümek için çırpınır ya biz büyüdükçe çırpınırız diyordu. O zamanlar bunu duyduğumda henüz küçüktüm halam ne güzel bir söz diye kendi kendine söylenirken anlamını hiç anlamamıştım. Büyüdükçe insan daha çok anlam arıyor ve her şey anlamsızlaşıyordu. Cam‘dan içeri girdim. Perdeyi çektim ve yerime oturdum. ve eve dönerken eski arkadaşımla metro’da karşılaştım. Konuşurken konu keşke hiç büyümeseydik diye uzadı gitti. Her şey ne kadar zor muş, oysa bize kimse küçükken bu kadar zor olduğunu söylememişti. Ya da biz bunu duymak istememiştik. Şimdi size güzel bir aktivite belki çocuk değiliz ama içimizdeki çocuk için, santralistanbul’da çocuk atölyeleri bilmiyorum tam olarak biz büyükler aktiviteye katılmıyoruz ama sanırım etraftan çocuk arkadaş bulup onunla bu aktiviteyi paylaşabiliriz. Belki çocuk değiliz ama çocuklara gülümseyen ve çocuk gibi kalabilen bir yüreğe sahip olmak dileğiyle sizlere güzel bir hafta ortası beraberinde cumayı iple çekeceğimiz bir hayatın en yorucu ve en çok çalışılması gereken zamanında size bol enerji diliyorum.



1 yorum:

Kahve Keyfi... dedi ki...

Çocukluklarının gereklerini,yaşayamıyor artık çocuklar.Fazla akıllı ve fazla teknoloji donanımlılar.Zaten büyümüş doğuyorlar artık :(