Hakkımda

19 Mart 2010 Cuma

bir damla göz yaşında büyük hikaye saklıydı!!!!!



Bir damla akan gözyaşında saklı olan büyük bir hikâye ye sahipti kimseye anlatamıyordu. Yılların yükü omzunda dağ gibi olmuş, zirveye gözünü dikmiş yürümekte idi. Geri bıraktıkları vardı birde geride bırakmak zorunda kaldıkları. Ardına bakmak istemiyordu. Bıraktıkları inandıklarıydı. Oysa vaktinde ne çok şey duymuştu, gerçekten iyiliğin var olduğuna dair. Kimdi bu yaşlı ama yorgun kadın. Gözyaşları kendi için olmayan kadın. Hayata her şeye sahip olmak demek, aslında her şeyini kaybetmekten geçtiğini anladı. Gözlerini kapadı, zihnindeki perdeyi araladı. İlk heyecanlarını, ilk sevinçlerini, üzüntülerini, hayal kırıklarını düşündü. Ve ilklerin aslında sonrakiler kadar acı vermediğini gördü. Ve gittikçe gittikçe zihninin fotoğraflarına indi. Onun en büyük hobisi de en mutlu anların fotoğrafını çekmek sonrada zihninde arşivlemekti. Bu yaşlı kadın kimdi? Eskiden çok mutlu ama şimdilerde yalnız… Biriydi sadece sıradan… sadece herkes gibi gözyaşının bir damlasında hikayesi gizli…. Hikayesini ise kimse dinlememekteydi? Belki dinleseler !!!!!
Hani bazı insanlar vardır. Çok fazla dikkat çekmez. Baktığınızda çok da göremezsiniz. Ya da kafamızda görmek istediğimiz şekle uymadığı için midir nedir? Hani der benim adı x bir daha siz onu hatırlamazsınız. Ben hayatta sıradan olan ya da sıradan olabilecek bir insan olacağına inanmıyorum. Sadece yolda bir kez göz göze geldiğimiz ya da yanımızdan gelip geçenlerin bile, bir yıldız olabileceğini düşünüyorum. Hayatta herkesin hikâyesine değer veren ben bazen sıradan olarak gördüklerimi es geçebiliyorum. Bugün bunun pişmanlığını yaşadım. Benim için sıradan gelen biri aslında dünyadaki en önemli acılardan bir tanesini yaşamaktaymış. Bazen yanımıza biri gelir, anlatır deriz ki aman sende ne var bunda, ya da aman daha da kötüsü var senin yaşadığın ne ki deyip dinlemeye tahammül edemeyip o an karşımızdakinin acısını anlamayız ve acısını da paylaşamayız… Ne yazıktır ki bunu hepimiz yaparız. Karşımızdaki kim olursa olsun en önemli şeyin onu dinlemek olduğunu bilsem de bazen elimde değil yoğunluktan mı? Yoksa ihmalkârlıktan mı? Yeterince dinleyemediğim zamanlara ithafen bir yazıdır bu. Birincide derstir bana . Önce dinle… dikkat et sonra sabır et:):):)

2 yorum:

Kahve Keyfi... dedi ki...

ne güzel yazmışsın.İnsansak ve insanca yaşamaya önem veriyorsak;evet...dinlemeli,anlamalı ve bakmalıyız.Teşekkürler

Adsız dedi ki...

ben teşekkür ederim o güzel yorumun için.