Yazdığım her satırda her cümlemde sınırların dışında bambaşka yollarda yürürken bulurum kendimi. Basmakalıp söylemleri sevmediğimdendir ki yüklemi sonda olan cümleler yazmam. eylemim hep başında olur ki arkamdan gelenleri göreyim diye...
Nekadar uzun bir zaman oldu uzun yazılar yazmayalı. Her akşam eve gelirken iç sesim bile susar olduğunu artık duymak istesemde duyamadığımı farkediyorum. Herkesin çok olağan istekleri varken ve ben bunları dinlerken, kendi istediklerimi düşünce nedense benimkilerin diğerlerinden çok farklı bir yerde olduğunu salt duygularımla hareket etmiş gibi görünen aslında hiç oyle olmadığını öğrendim. Her yeni bir yolda yeni bir kendimle tanıştığımı anladım.
Anladım ki hayatımda
istediklerim vardı birde yaşadıklarım...
Şimdi anlıyorum....
PS:Bu fotoğrafı yağmurlu ve en mutlu olduğum anların birinde yakaladım.
6 yorum:
Resim çok güzel, bana hüznü hatırlattı birden boş ya raylar... Tren geçse hüzün gibi gelir herkese bana o sevinç gibi geliyor, gidiyorum kavuşuyorum sanıyorum baktıkça :)
ozaman senin için trenli bir resim yakalıycamm :)) bu resimi yakalamak içinde çokk çalışıcammm
istediklerimizle yaşadıklarımız ne kadar uzak görünseler de birbirinden,aslında onları da biz çağırdık hayatımıza..ve inanıyorum yaşananlar, istenenlere ulaşmak için bir basamak..geriye kalansa beklemek...sabırla beklemek..
sevgiili emine ablacımm, güzel yorumun için çok teşekkür ederim. beklemek sanırım bu benimm hayattaki imtihanımm:(88
sevgiili emine ablacımm, güzel yorumun için çok teşekkür ederim. beklemek sanırım bu benimm hayattaki imtihanımm:(88
Hüzünle bakan güzel gözlü arkadaşım.
Her okuduğumda yazılarını sana biraz daha yaklaşıyorum.
Yorum Gönder